Dankbaar

Vandaag voel ik me dankbaar. 

Zo, dat staat er. Dat is niet hoe ik me door deze hele periode heen voel. Ondanks dat ik eigenlijk weinig te klagen heb, heb ik ontzettend veel moodswings. Heel veel verschillende emoties gieren door mijn lijf, en dat allemaal tegelijkertijd of binnen een paar minuten. Te veel dingen met te veel verschillende gevoelens om hier even op een rijtje te zetten. Maar vandaag ben ik vooral dankbaar. 

Het frustreerde mij dat ik me niet nuttig voelde, dat alle dingen die ik ‘moest’ doen voor mijn eigen bedrijf ook morgen of volgende week konden. Waar haal ik dan in vredesnaam de motivatie vandaan om nú aan de slag te gaan? Uit mijn eigen behoefte om iets nuttigs te doen heb ik op sociale media mijn hulp aangeboden als pedagoog. Video begeleiding aan kinderen, even een momentje met iemand anders van buiten het gezin kletsen en wat leuks doen. Een luisterend oor, wat inspiratie en wat persoonlijke aandacht. Iets wat voor ieder kind waardevol is op elk moment, maar waar nu nog wat meer behoefte aan is. Dit alles op donatiebasis. En ondanks dat het me wat moeite kostte om de eerste aanmeldingen te krijgen, ben ik nu echt van start!

Wat vond ik het spannend om de ouders te bellen voor de eerste keer. Daar kom ik als 26 jarige jonge dame zonder eigen gezin even mijn hulp aanbieden. En video begeleiding had ik ook nog nooit gedaan. Ergens diep van binnen weet ik zeker dat dit waarde toevoegt, maar wat is het soms lastig om bij dat gevoel te blijven en dit over te brengen als er ook zoveel onzekerheid is. 

De eerste keer videobellen, zenuwen tot in mijn tenen. Maar wat was het leuk! Wat een leuk kind en wat heerlijk om er écht even met volle aandacht te kunnen zijn voor dit kind. Samen wat leuks doen en ondertussen even kletsen over hoe het nu allemaal gaat. De dingen delen die goed gaan en leuk zijn, en de dingen die juist even wat minder lekker gaan. Meedenken over oplossingen en even afleiding bieden. Dat geeft mij energie!

Onderhand bied ik aan verschillende hele leuke kinderen videobegeleiding en krijg ik tussendoor ook nog de kans om de ouders een hart onder de riem te steken. De kids en hun ouders zijn super dankbaar voor de gesprekjes en geven aan dat het hun kind en henzelf goed doet. Ik vond het spannend of ik over video wel even makkelijk contact kon maken met kinderen, maar dat gaat me verbazingwekkend goed af. 

Ik geloof dat elk kind in elke situatie dit kan gebruiken, maar hulp vragen en aanvaarden is nooit makkelijk, zeker niet in je gezin. Wat ben ik dankbaar voor de ouders die zich kwetsbaar op durven te stellen en mij, een vreemde, laten videobellen met hun kids. Dankbaar voor de openheid, nieuwsgierigheid en gezelligheid die deze kids met zich mee brengen. Dankbaar om iets voor anderen te betekenen in deze vreemde tijd. En misschien zelfs wel nieuwe kansen te creeëren voor de toekomst! 

Mocht je ook hulp kunnen gebruiken in het gezin? Neem dan contact met me op.

P.S. Laten we even eerlijk zijn; voor de meeste mensen is dit een verwarrende tijd. We delen onze positieve emoties en beelden nou eenmaal makkelijker dan onze negatieve emoties, maar weet dat dat niet het hele verhaal is. En onthoud; alles gaat voorbij, laat je niet kisten door alle berichten op social media en doe wat goed (of het minst slecht) voelt voor jou. Hoe je je ook voelt, het is oké. Wees lief voor jezelf en vraag hulp.